tag:blogger.com,1999:blog-73158301996193615162024-02-20T05:45:14.321-08:00POETA VIAJEROPoesía y Literatura. Blog dedicado a la memoria de un poeta del mundo adoptado por El Mollar, Tucumán. Su amor por Galicia.Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.comBlogger20125tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-40680878330805437552010-12-06T06:28:00.000-08:002010-12-06T06:40:24.156-08:00BIO-BIBLIOGRAFÍA<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZLFljq318i7IUBlNb2uu1vf7Do5XpxyBn0hbY4dSMv1Ky55qFgsVubmPMY1c5weR2V8tZIRHpMNNNnJFimeB0J3DpsIaG49LH7leNqoOQxFD5zPsOMBHxG5WotT8eOBNMNkis9TBEsp0/s1600/manoalzada.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 143px; FLOAT: left; HEIGHT: 143px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5547579054137616194" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZLFljq318i7IUBlNb2uu1vf7Do5XpxyBn0hbY4dSMv1Ky55qFgsVubmPMY1c5weR2V8tZIRHpMNNNnJFimeB0J3DpsIaG49LH7leNqoOQxFD5zPsOMBHxG5WotT8eOBNMNkis9TBEsp0/s320/manoalzada.jpg" /></a><br /><div><div><span style="font-size:180%;color:#6633ff;">Ahora pueden ver la Bio-Bibliografía del autor gallego-argentino Roberto Hermida en <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Roberto_Hermida">WIKIPEDIA</a>:</span></div><br /><br /><div><span style="font-size:180%;color:#6633ff;">Ir al Link: </span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Roberto_Hermida"><span style="font-size:180%;">ROBERTO HERMIDA</span></a></div></div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-44028620439025517322010-05-24T14:37:00.000-07:002010-05-24T14:42:07.127-07:00Sueños<div align="right">16 de marzo de 2010</div><div align="left">Quisiera abrazarte fuerte</div><div align="left">y susurrarte al oido</div><div align="left">cuan importante fuiste en mi vida</div><div align="left">hermano mío.</div><div align="left"> </div><div align="left">Vivir por unos instantes</div><div align="left">junto al lugar</div><div align="left">que Dios te ha ofrecido</div><div align="left">y mirar a todos con alegría</div><div align="left">diciendo a gritos</div><div align="left">Roberto está conmigo.</div><div align="left"> </div><div align="left">Que locura son los sueños,</div><div align="left">pero yo los necesito</div><div align="left">para ilusionarme aunque sea un poquito</div><div align="left">y dejar mas pasajero este duelo maldito.</div><div align="left"> </div><div align="left">Quiero que desde allá te sonrias</div><div align="left">de mis tormentos,</div><div align="left">de todo lo que hacemos</div><div align="left">aunque sea tan sólo por un momento.</div><div align="left"> </div><div align="left">Te amo cada día mas</div><div align="left">aunque ya no estes a mi lado</div><div align="left">Dios te pase el mensaje</div><div align="left">y te quede bien claro</div><div align="left">que así fue siempre </div><div align="left">y será hasta siempre.</div><div align="left"> </div><div align="left">Te amo!</div><div align="left"> </div><div align="left">Besos</div><div align="left"> </div><div align="left">María Alejandra hermida</div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-76853692493663580342010-05-24T14:26:00.000-07:002010-05-24T14:37:17.049-07:00Meta cumplida<div align="right">01 de marzo de 2010</div><div align="left">Sufrí el día 6 y 7 de enero una lumbalgia como nunca, me costaba subir las escaleras y levantarme de la cama. Cada vez sentía que me aumentaba más y gracias a la Chacha que me dió dos analgésicos me calmó. Y me preguntaba "por qué? si yo quiero cumplir la meta de mi hermano" y por las noches le pedia a Dios su ayuda, y como siempre tuve su respuesta.</div><div align="left">Es así que el día 8 subimos al cerro ñuñorco, no pòdía creer que no me doliera nada, se que Dios junto a vos planearon para que todos cumplieramos esa meta, la que siempre hubieras querido lograr.</div><div align="left">Sabes sentí algo especial que nunca voy a poder olvidar, fue una de mis mejores experiencias después de haber parido a mis hijas; y eso que a mitad de camino creia plantar y gracias a Rubén, tu amigo, que me tomó de la mano y me dijo: "Vamos Ale tenemos que continuar Roberto quiere que lleguemos arriba", pude continuar.</div><div align="left">Fue una experiencia emocionante, angustiante y al mismo tiempo feliz por el sólo heche de haber logrado estar en la cima desparramando tus cenizas junto con las de papá al viento.</div><div align="left">Gracias a los dos por haber ayudado a conseguir esa bellisima meta, la cual guardaré por siempre dentro de mi corazón.</div><div align="left"> </div><div align="left">Te amo!</div><div align="left"> </div><div align="left">Besos y hasta siempre.</div><div align="left"> </div><div align="left">María Alejandra Hermida</div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-20688274089997126782010-05-24T14:18:00.001-07:002010-05-24T14:25:56.375-07:00Esperando llegar<div align="right">02 de diciembre de 2009</div><div align="left">Pasan los meses y se acerca fin de año</div><div align="left">mas presente tengo en corazón y mente </div><div align="left">tu falta plena de hermano.</div><div align="left"> </div><div align="left">Se que en algún rincón</div><div align="left">se encuentra tu alma</div><div align="left">quizas en el camino de esperanzas</div><div align="left">o en el acercamiento pleno a Dios</div><div align="left">tu Padre eterno.</div><div align="left"> </div><div align="left">Abrazalo fuerte a él</div><div align="left">y confiale sobre tu vida,</div><div align="left">él sabrá responderte en que te equivocaste,</div><div align="left">pero de ahora en más </div><div align="left">será tu guía por siempre.</div><div align="left"> </div><div align="left">Besale sus manos,</div><div align="left">agradecele todo lo que hayas descubierto a través de él </div><div align="left">y te pido que sigas siendo nuestro ángel protector</div><div align="left">día y noche.</div><div align="left"> </div><div align="left">TE AMAMOS, TE EXTRAÑAMOS, PERO SABEMOS QUE ESTAS EN PAZ Y LO MERECES.</div><div align="left"> </div><div align="left">María Alejandra Hermida</div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-13540824159627360322010-05-24T14:14:00.000-07:002010-05-24T14:18:41.079-07:00Hermanos por siempre<div align="right">07 de octubre de 2009</div><div align="left">Dos hermanos que se quieren,</div><div align="left">se buscan por la vida de verdad.</div><div align="left"> </div><div align="left">Dos hermanos que se quieren,</div><div align="left">qunque uno de ellos no esté en esta vida</div><div align="left">se sabrán buscar.</div><div align="left"> </div><div align="left">Dos hermanos que se quieren,</div><div align="left">uno acá, el otro más allá,</div><div align="left">supieron de algún modo</div><div align="left">cómo volverse a encontrar.</div><div align="left"> </div><div align="left">María Alejandra Hermida</div><div align="left"> </div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-55781108394591932712010-05-24T14:02:00.000-07:002010-05-24T14:09:28.006-07:00El pensar<div align="right">28 de septiembre de 2009</div><div align="left">Cuanto te extraño hermano mio, de ti no dejo de pensar.</div><div align="left">Se que eso no es malo, pero me hace angustiar.</div><div align="left">Y de esa manera me pregunto, a quién pudiera asi yo guiar; si en partes quiero yo dar el ejemplo, de que no debemos por ti llorar, y recordarte con alegría cada día más.</div><div align="left">Se que el duelo tienen su proceso y por él tengo que pasar, pero a veces espero que vos seas mi guía, logrando darme fuerzas para poder sobrellevar ésta pérdida cruel que siento y no me deja respirar.</div><div align="left">Te amo, te adoro y te recuerdo cada día de mi vida.</div><div align="left">¡Hasta siempre!</div><div align="left"> </div><div align="left">Tu hermana...</div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-40498072234670966972010-05-13T15:43:00.000-07:002010-05-16T15:05:21.081-07:00Carta de Patricio Marcial a su amigo Roberto Hermida<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh53ny-wQ0Haey0DWFcNOO2jujqC2ly4Cy-zr4e8_ApkEGp-KzwNzVx0HFQa8RRUZfAQgfjFpliHctpni1NyWK1aP41ueQyVRYa6nn4tTw0L62Vp1xWmoCvVGEtbO-J3V2J3KriKk1__0s/s1600/7.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5470890146948098738" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh53ny-wQ0Haey0DWFcNOO2jujqC2ly4Cy-zr4e8_ApkEGp-KzwNzVx0HFQa8RRUZfAQgfjFpliHctpni1NyWK1aP41ueQyVRYa6nn4tTw0L62Vp1xWmoCvVGEtbO-J3V2J3KriKk1__0s/s320/7.jpg" border="0" /></a><br /><div>21-11-2009<br />A Roberto Hermida<br />Hermano Roberto te fuiste e silencio a la eternidad, la muerte traicionera te pialó con su guadaña invisible, Tata Dios te mando a llamar, será que hacías falta allá en el cielo, para escribir tus poesías con los ángeles, mas yo le pido a Dios por tu descanso en la gloría.<br />Hermano Roberto te conocí lidiando con la cultura entre Menhires y Tolares de nuestros Valles Calchaquíes, en Buenos Aires dejaste al Obelisco Mudo de Tristeza, pero tu corazón estaba aquí en este bendito Valle, por eso ahora el Valle llora tu partida junto a los cerros, cardones, conanas y queñuales.<br />Yo te recuerdo con el poncho al viento y tu boina vasca trajinando estos cerros con una lapicera en la mano, para escribir tus poesías junto a los siete morteros que lloran tu partida. Dios tenga tu alma en la gloria, el lucero y las tres Marías te cantaran las letanías.<br />A este Roberto siempre por los valles lo veía venir, meta lidiar con la cultura al hombro por estos cerros horas entera te pasabas contemplando este valle, tu cenizas volaron por todo el Valle Calchaquí, para quedarse junto con los torales y menhires de Tafí.<br />Como te van a llorar las calles porteñas, allí dejaste tu impresión digital de tu niñez añorada, seguramente del cielo estarás mirando, como se conjuga el verbo de una baguala.<br />Bueno Roberto tu muerte, yo no puedo llorar, mis lagrimas son la poesía, la greda, la arcilla y el tolar. Porque de ahí nacen las bagualas de mi raza ancestral.<br />Patricio Marcial </div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-32379263740354911022010-03-15T09:50:00.000-07:002010-05-13T08:33:36.009-07:00Mensajes<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8UxINl4NBArvNwQFJaAyxMVONsyyM7g3URqWmiubqKUWjGaO9YMZ1WIJCNZ1Gogp-RZm8ttnH6JT_ieDgGTNVeUOQdjVQXDoy5uc1_CnPZO6yPTEGKTI1UEXESSql4p12KUXLV4JRfiQ/s1600/GordodeAraujo.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 273px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5470777981280767730" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8UxINl4NBArvNwQFJaAyxMVONsyyM7g3URqWmiubqKUWjGaO9YMZ1WIJCNZ1Gogp-RZm8ttnH6JT_ieDgGTNVeUOQdjVQXDoy5uc1_CnPZO6yPTEGKTI1UEXESSql4p12KUXLV4JRfiQ/s320/GordodeAraujo.jpg" /></a><br /><div><span style="color:#cc0000;"><span style="font-family:lucida grande;"><strong>Querido Roberto:</strong> ¿Cómo estas? ya han pasado varios meses y seguimos pensando en que fue ayer que te vimos por ultima vez. Se te extraña, se te sueña, se te rie y llora a la vez. ¿Alguna vez te dijimos que sos una persona maravillosa? ¿Quien no te iba a querer?, estar con vos era aprender algo nuevo y a la vez escucharte hablar era como leer una enciclopedia y un libro de cuentos a la vez. Te extrañamos. Queria dejar escrito un dialogo que tuve con mi hijo hace un tiempo atras y estando en casa y con cara pensante y llena de dudas me pregunto: </span></span><br /><span style="font-family:lucida grande;color:#cc0000;">- Mami: ¿Donde esta el tio Roberto?</span><br /><span style="font-family:lucida grande;color:#cc0000;">- El Tio esta en el cielo ... (le conteste)</span><br /><span style="font-family:lucida grande;color:#cc0000;">- ¿Nos esta cuidando? (pregunto mirando el techo de casa)</span><br /><span style="font-family:lucida grande;color:#cc0000;">- Y con lágrimas en los ojos y haciendo el gesto con mi cabeza que si, él me abrazó y me dijo:</span><br /><span style="font-family:lucida grande;color:#cc0000;">- No llores mamá, el tio en el cielo nos esta cuidando!</span><br /><span style="font-family:lucida grande;color:#cc0000;"></span><br /><span style="font-family:lucida grande;color:#cc0000;">Como veras, todos te tenemos presente y te queremos con toda nuestra alma.</span><br /><span style="font-family:lucida grande;color:#cc0000;">Te Amo! Siempre tuya ... Tu primer sobrina y primer ahijada Valeria Alejandra Flotta Hermida. </span><br /><span style="font-family:lucida grande;color:#cc0000;"></span></div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-2946917580684852602010-01-07T04:41:00.000-08:002010-01-07T04:43:29.032-08:00Para decirte adiós siguiendo tu voluntad<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfsoo_UH7fqCGjD6kacMVA5a69zjj9an7bkGAsfb9Lh2ld5dxMJlQLBw6sG0QfSS1cQk6Cvja4M7p7NAyrMmdEzGyXeh_5NptG6WBTHxnL7cn7A25OYe_Rf7erASoq_RryYdRRT2_FSb0/s1600-h/Polvo+al+Viento.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 124px; FLOAT: left; HEIGHT: 106px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423977254767014242" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfsoo_UH7fqCGjD6kacMVA5a69zjj9an7bkGAsfb9Lh2ld5dxMJlQLBw6sG0QfSS1cQk6Cvja4M7p7NAyrMmdEzGyXeh_5NptG6WBTHxnL7cn7A25OYe_Rf7erASoq_RryYdRRT2_FSb0/s320/Polvo+al+Viento.jpg" /></a> ROBERTO CESAR HERMIDA<br />POETA Y ESCRITOR<br /><span style="color:#6600cc;">-EL GORDO DEL CUATRICICLO-<br /></span><br /><br />FAMILIARES Y AMIGOS INVITAN A LA CEREMONIA DE ADIOS EL SÁBADO 09 DE ENERO 2010, 17:00 HS. BIBLIOTECA DEL MOLLAR.<br /><div></div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-25018166537308055582009-09-14T07:35:00.000-07:002009-09-14T07:38:39.227-07:00Más mensajes de Adiós<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihKjmBmTTW5MLBK6BsSfUDLUAWyUYqyvmBgEHtbbxpzH7K0l4MjEHmLEIIoZoEzHnQatp9JgidRNQiSgH_pE-j-DVxXdPINlioMu1mPYUmo-vmN3XF5gHyxfXsOUw9QxXPRUVKd26s2NY/s1600-h/HORTENSIAS.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; FLOAT: left; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5381332094239496834" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihKjmBmTTW5MLBK6BsSfUDLUAWyUYqyvmBgEHtbbxpzH7K0l4MjEHmLEIIoZoEzHnQatp9JgidRNQiSgH_pE-j-DVxXdPINlioMu1mPYUmo-vmN3XF5gHyxfXsOUw9QxXPRUVKd26s2NY/s320/HORTENSIAS.jpg" /></a><br /><br /><div align="justify">Querido Roberto, Cuida de los que quedamos en la tierra y en especial de tu amado. Tu ya estas en el cielo. Manolo. 25/8<br /><br />Roberto quiero escribir en este tu blog, voy a ver como hacerlo y cuando lo descubra, seguire con esta tu página, para todos los que te queremos. Daniel tu hermano mayor, el que deberia haberte cuidado más. 30/8<br /><br />Ya son dos faros que iluminan, pero que camino mas duro. Estoy con vos Gallego. El enano. 1/9</div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-32572385450541722502009-08-24T10:24:00.000-07:002009-08-24T10:32:13.956-07:00Mensajes de Despedida para Robert<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4XvLN2hnU2kXdlXIdiXtEVsd_BnX7zJfTrTRzwM7TVLpbZLDxaMxB6D0SCUnjiSvIEFROd_t7VBPAsUuDzRFS8_ShA5e2BWn_ABPmgPP9X-lLJT4K1dzcBtrnmHWolxB4b25tOM6eNeI/s1600-h/ojos+de+poeta,+adrogu%C3%A9.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; FLOAT: left; HEIGHT: 150px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5373583402698391650" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4XvLN2hnU2kXdlXIdiXtEVsd_BnX7zJfTrTRzwM7TVLpbZLDxaMxB6D0SCUnjiSvIEFROd_t7VBPAsUuDzRFS8_ShA5e2BWn_ABPmgPP9X-lLJT4K1dzcBtrnmHWolxB4b25tOM6eNeI/s200/ojos+de+poeta,+adrogu%C3%A9.jpg" /></a><br /><br />Querido gordo, queriendo buscarte llegué a esta página que abrió tu amigo Carlos Alvarado, que no lo conozco personalmente pero sí escuché en varias oportunidades su nombre, que nos permitirá recordarte por este blog. Hoy te fui a despedir junto con tu mamá, hermanos, sobrinos, tíos, amigos tuyos que muchos no conocía. No puedo olvidarme de todos los aplausos que se te brindaron en esta despedida. Tengo un dolor inmenso como Horacio y todos los que te queremos. Rober GRACIAS por todo, por tu recibimiento de todos los años con el amor que nos brindabas. Gracias a vos conocimos El Mollar del cual dije un día "mi lugar en el mundo", no puedo escribir más. Hasta cuando nos volvamos a ver,<br /><br />tu prima Liliana (Liliana Rojo)<br /></div><div align="center">***</div><div align="center"><strong><em>Morriña</em></strong></div><div align="center"><strong><em></em></strong> </div><div align="center"></div><div align="center">Bullen en mi mente<br />los ecos sonoros<br />de gaitas lejanas.<br /><br />Corren por mis venas<br />rumores de rías,<br />de campos sembrados,<br /><br />las casas de piedra<br />en aquel pueblito<br />perdido en España.<br /><br />No nací en tu tierra,<br />pero sí mis genes<br />tierra de raíces,<br />tierra de añoranzas.<br /><br />Qué extraña nostalgia,<br />de lo no vivido,<br />de lo no mirado,<br />de lo tan soñado.<br /><br />El mar es tan grande<br />y así la distancia<br />Galicia lejana.<br /><br />Tal vez algún día,<br />contemple tu cielo,<br />respire tu aroma,<br />camine tus campos,<br /><br />Tal vez algún día…<br /><br />Tal vez mañana...</div><div align="center"></div><div align="center"><a href="http://www.susanaduro.blogspot.com/">http://www.susanaduro.blogspot.com/</a></div><div align="center"></div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-76151974998991981832009-08-12T15:09:00.000-07:002009-08-16T07:39:10.318-07:00Un poeta que emprende su verdadero viaje<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvWCk6L35eeA-VXpcimH_j76QmOSGmo8Qcok9GuaCPgHhtbjPskNQitP1xX1iJTiSTdpAVLf54oVwdIuz2iJKaMeNvH9F_S_5s6tC616Upt6a4NNMJta2NlL26VsovQ1i8c5ylxOKNefU/s1600-h/RobHermidaAmaicha.JPG"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5369203657174245106" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvWCk6L35eeA-VXpcimH_j76QmOSGmo8Qcok9GuaCPgHhtbjPskNQitP1xX1iJTiSTdpAVLf54oVwdIuz2iJKaMeNvH9F_S_5s6tC616Upt6a4NNMJta2NlL26VsovQ1i8c5ylxOKNefU/s320/RobHermidaAmaicha.JPG" /></a> Hoy miércoles 12 de agosto de 2009 en horas de la mañana, escaló empinada cumbre, nuestro amigo poeta ROBERTO CÉSAR HERMIDA.<br />Querido Gordito, te vamos a extrañar tanto!!! </div><div align="justify">***</div><div align="justify"><br /><em><strong><span style="color:#6600cc;">Quiero morir aquí, recostado en el Ñuñorco grande, no quiero tumba, ni lápida, Dios no lo permita. Pero sí quiero que mis cenizas al viento encuentren su propio lugar, el que ellas elijan o donde el cálido zonda las deposite. Quizá sea debajo de alguna piedra, o entre los queñuales, o al pie de algún menhir, o en el fondo de alguna canana. ¡Que ellas elijan por ellas mismas! Pero mucho mejor si se dispersan por todo el valle, como si pudiera abrazarte por última vez, Taktik-llakta.</span></strong></em></div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-30961035668174394182009-02-26T10:39:00.000-08:002009-02-26T11:05:58.769-08:00Testimonio Pétreo<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7-hrHZ6tdwP1SbCTPZulvpBxf_GA4f60Dux0AjFSdps_ouCp26vAymF_KDDz76aoaxleMrj4TwtCSD5tUy98Rg966j1L3m6hp23X6_2RQv2oMyd6PVpIkZvWVDCpgm_YdjxdclkTdpEE/s1600-h/Mollar1.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5307184178831033266" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7-hrHZ6tdwP1SbCTPZulvpBxf_GA4f60Dux0AjFSdps_ouCp26vAymF_KDDz76aoaxleMrj4TwtCSD5tUy98Rg966j1L3m6hp23X6_2RQv2oMyd6PVpIkZvWVDCpgm_YdjxdclkTdpEE/s320/Mollar1.JPG" border="0" /></a> Foto de <em>El Mollar</em>, Tucumán, Argentina<br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">No nos es dado elegir el lugar dónde nacer, pero sí podemos escoger el lugar dónde morir.</div><br /><div align="justify">Yo te elijo, El Mollar del Tucumán. Mi Taktik-llakta, mi lugar en el mundo, mi propio paraíso.</div><br /><div align="justify">Porque en tu regazo, al pie del Ñuñorco, me siento uno con la naturaleza y en paz con Dios y conmigo mismo.</div><br /><div align="justify">He andado tantos caminos, me han deslumbrado tantos paisajes... pero sólo tú, mi pequeño paraíso, me has arrobado el corazón.</div><br /><div align="justify">Quiero morir aquí, recostado en el Ñuñorco grande, no quiero tumba, ni lápida, Dios no lo permita. Pero sí quiero que mis cenizas al viento encuentren su propio lugar, el que ellas elijan o donde el cálido zonda las deposite. Quizá sea debajo de alguna piedra, o entre los queñuales, o al pie de algún menhir, o en el fondo de alguna canana. ¡Que ellas elijan por ellas mismas! Pero mucho mejor si se dispersan por todo el valle, como si pudiera abrazarte por última vez, Taktik-llakta.</div><br /><div align="justify">Otros te han elegido antes que yo, hasta hubo civilizaciones que no pudiendo pasar desapercibidas dejaron su testimonio grabado en piedra y en señal de agradecimiento a la Pachamama y al padre Sol. Luego llegaron los que quisieron conquistarte sin perdonar a los que ya estaban; hasta tu lengua, la kakán se perdió en el tiempo inmemorial. Pero tu testimonio pétreo está aún aquí en todos y cada uno de los menhires y en el último de tu raza, al que le fue concedido el privilegio de permanecer como dormido eternamente. </div><br /><div align="justify">¡Indio dormido, guardián de tu raza, señor del valle, de los cerros y los cielos tafinistos! Te he mirado cada mañana agradeciéndote tanta belleza, tanta paz, y tanto buen vivir.</div><br /><div align="justify">Si alguien quiere conocerte, sólo basta que alce la vista y mire a la izquierda de la cima del Ñuñorco para descubrirte y saber que estás allí para demostrar la bravura de la indómita raza calchaquí.</div><br /><div align="center">*</div><br /><div align="right">El Mollar, 6 de agosto de 2005.</div><br /><div align="center">***</div><br /><div align="justify"><span style="font-size:85%;">de Roberto Hermida, Publicado en <em>Albatros Viajero,</em> Revista Mexicana de Cultura, octubre-diciembre 2005, Nº 40.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-size:85%;">Donde se publicaron los textos participantes en el Primer Congreso Nacional de Poesía, Mar del Plata, Argentina, del 17-21 de agosto de 2005.</span></div></div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-59073378404932325002008-07-19T21:09:00.000-07:002008-07-19T21:28:27.712-07:00El Mollar, Tucumán<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA6GVpVgyeFwej54eXIKkOtSRGY8L4G5UpEcgqqXCWBBOS-MaMzlEnZjTWkFXlOOBk37kvoAnhVfZMipbjeKVm9zzBUgUwrRybil1G8A28KIgpZQyx6VTImEjNj72gpvtSpal2baPPwC0/s1600-h/Tucum%C3%A1n+El+Mollar.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5224948090958288434" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA6GVpVgyeFwej54eXIKkOtSRGY8L4G5UpEcgqqXCWBBOS-MaMzlEnZjTWkFXlOOBk37kvoAnhVfZMipbjeKVm9zzBUgUwrRybil1G8A28KIgpZQyx6VTImEjNj72gpvtSpal2baPPwC0/s400/Tucum%C3%A1n+El+Mollar.jpg" border="0" /></a><br /><div align="center">El Mollar visto por un amigo:</div><div align="center"></div><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjljy_Y4geybcwyWycqO2gqapXHg1wh_7Wr8qsgx1ZtUGx7XEsownoAQfwv3UYf2-JQJoPQTFaqDDaNRfLNrZ4WfJxREtjGjK3pouMIP_LZj2SI_VOtREiUP_uOpPMTuW815QelI46KFeI/s1600-h/Tucum%C3%A1n+El+Mollar.jpg"></a><span style="font-size:85%;"><em>El Mollar, Tucumán</em>, Acuarela de Carlos Alvarado</span></div><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMyIn7Pwq_4L7Q08DDSFBoLMBuR5mXq0ehcI0pzIXL7T5Uu4Wsz5UVjuh8CMXZFKLaLzyP_Zgr7vgpOFrGIGOU9Ugyjw8AQACuc7BDByt9B7x1CKVzeJ_JVCmqoE0wIV_fzceGlSzKWac/s1600-h/El+Mollar+a+la+Oraci%C3%B3n.jpg"></a><span style="font-size:85%;"></span>***<br /><br /><br /><br /><br /><br /><div></div></div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-37304527358730680752008-04-30T22:03:00.000-07:002008-08-29T21:03:15.717-07:00Mis poemas en una antología gallega<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1aXvGzUuhEbQOjsLDSsovXTehElradlJ4qWSouxXL106cZ2R2zp3qQTuF_-ij9ygNzi0H2R-3U7I6ZwxkoBwsexT8ZyL5njOL6wR70KvGRUms5hGj2oty04xJHxE_ZKbNZMMooo0jj58/s1600-h/LibroGallego.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5195271072336977602" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1aXvGzUuhEbQOjsLDSsovXTehElradlJ4qWSouxXL106cZ2R2zp3qQTuF_-ij9ygNzi0H2R-3U7I6ZwxkoBwsexT8ZyL5njOL6wR70KvGRUms5hGj2oty04xJHxE_ZKbNZMMooo0jj58/s200/LibroGallego.gif" border="0" /></a> Puedes leer algunos de mis poemas en la Antología Poética de la Diáspora Gallega.<br /><br /><em>Antoloxía poética da diáspora galega,</em> Tercer libro editado por la Asociación Cultural Fillos de Galicia. Textos en gallego, castellano, portugués e inglés, dicha obra puede obtenerse en la <a href="http://www.fillos.org/tenda/product_info.php?products_id=119&osCsid=e9eacb5ece61e1bdef741ad3fa7d7697"><strong>Tenda Fillos de Galicia</strong></a>.<br /><br />*<br /><br /><span style="font-size:85%;">Comentario de la editorial, (en gallego, claro):</span><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:85%;"><em>"Esta escolma non é unha selección de poemas que traten sobre a emigración galega. A nosa intención non foi convertir unha determinada temática no eixo ou criterio selectivo da antoloxía, senón as persoas: os poetas de expresión galega que viven na diáspora, os poetas galegos do mundo. Moitos dos que recollemos neste libro son poetas descoñecidos, tanto dentro como fóra da Galiza territorial. Outros teñen máis ou menos sona no seu país, e os hai tamén que só son atopables na Rede. Disque somos un pobo que leva a lírica nos xenes, que Galiza é un país de poetas: nós queremos amosar que esa lírica non ficou atrás cando parte do país fixo as maletas. Levárona con eles, porque non se pode deixar atrás aquilo que nos fai ser o que somos. E iso hérdase, trasmítese coma a morriña, dun xeito inexplicable, a aqueles que nunca pisaron a Terra Nai."</em></span></div><div align="center"><em><span style="font-size:85%;">*</span></em></div><div align="justify"><span style="font-size:85%;"><em></em></span></div><a href="http://www.fillos.org/tenda/index.php"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5195273194050821842" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTOPdZ2WRdseAkEYsUzajP-Hw2iiiI_DmB7lTddmlGszBbblQNjSx0n6ecVT2dUw25qNqba1X2dANLm__OCu6xWk7zjuM14rG1aqRkayYdUqbGy2X6TfnD3xMs-99QgEFYhwbdjlmnBXs/s200/Tienda+Gallega.gif" border="0" /></a>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-49840596696468609432008-04-30T21:53:00.000-07:002008-04-30T22:30:22.976-07:00Carta a mi viejo, de Roberto Hermida<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtET4d3Z8JyR6UDzZ3SDrMZOU45cmoYK6qi2lOKAjGoaJoPPfmRmQUIvXwJSBKinybZCs7zV3ixIstVYSdOPhVkf_kZ2Pr4hop3tCZ0Jl534_g42oDNG13oJcYVgs11ftVjcqy_L_rMIg/s1600-h/Padre+e+Hijo.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5195276445341064930" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtET4d3Z8JyR6UDzZ3SDrMZOU45cmoYK6qi2lOKAjGoaJoPPfmRmQUIvXwJSBKinybZCs7zV3ixIstVYSdOPhVkf_kZ2Pr4hop3tCZ0Jl534_g42oDNG13oJcYVgs11ftVjcqy_L_rMIg/s200/Padre+e+Hijo.jpg" border="0" /></a> <span style="color:#3366ff;"><em>Carta a mi viejo</em>, publicada en </span><a href="http://www.degalicia.org/planeta-galego/index.php?name=News&file=article&sid=44"><strong><span style="color:#000099;">Planeta Galego</span></strong></a><span style="color:#3366ff;">, junio de 2001<br /><br />No sabía dónde mandarle esta carta a mi viejo, me pareció la lista el mejor lugar. Feliz día del Padre, para todos los colisteros y gracias por leerme. (Roberto César Hermida. Cdad, de Bs.As. Argentina Fillo do Casar de Cangues, O Irixo, Ourense; y de Riobó, Rodeiro, Pontevedra)<br /></span></div><div align="right"><br />Ciudad de Buenos Aires, 17 de junio de 2001.</div><div align="justify"><br />Hola viejo:¿Cómo andás? La verdad es que te extraño mucho. ¿Sabés que día es hoy? Tercer domingo de junio ¿te acordás? ¡Sí! El día del padre. ¡Felicidades viejo!<br />Son las cinco de la mañana y no me puedo dormir, sabés que como buen Hermida tengo un sueño de marmota, pero me quedé viendo una película que se llama "Encuentro conmigo mismo" con Bruce Willis, me la prestó un amigo, es la historia de un cuarentón que se encuentra con él mismo pero cuando tenía ocho años y termina dándose cuenta que tenía una deuda con el pasado. Aunque no eran padre e hijo hay, en la historia, una relación traumática entre él y el padre y en ese momento de la vida del viejo el hijo (Bruce Willis) no estaba, al menos como su padre lo necesitaba; yo me sentí reflejado y me sirvió para darme cuenta que tengo una deuda con vos viejo.<br />Lo más importante te lo dije. ¿Te acordás? Cuando entré a terapia, aunque no quería hacerlo, porque hubiese preferido quedarme con la imagen que tenía de vos y no en ese lugar y de ese modo. Pero empezaron con aquello de que tal vez esperabas a alguien y que yo era el único que no había entrado. Sé que me escuchaste... te pedí que no pelearas más, porque no ibas a volver a ser quien habías sido, los daños cerebrales eran irreparables, y te dije lo mucho que te amaba. Hoy quiero repetírtelo papá ¡te quiero!<br />Sé que los seres humanos andamos por el mundo intentando amoldar a los otros a nuestras necesidades, nos es más fácil pedirle al otro que sea como nosotros queremos, que aceptarlo como es. Cuantas veces confundimos la necesidad con el amor, eso dice Fisher en su "Caballero de la Armadura Oxidada". Es cierto que te necesité, de chico hubiese querido que trabajases menos y estuvieses más, te necesitaba; hubiese querido escuchar la palabra te quiero de tus labios, lo necesitaba; hubiese querido besos y abrazos, los necesitaba; hubiese querido verte llorar, la única vez que lo hiciste fue cuando Arturo Cuadrado habló en la presentación de mi primer libro y relacionó el hecho cultural con los gallegos, sus hijos y la inmigración, solo Daniel te vio y te fuiste al fondo para que nadie lo notase.<br />Sé lo mucho que nos amaste, hoy no tengo ninguna duda. Aunque mamá y Ale fueron más afortunadas con ellas podías, nosotros, Daniel y yo, teníamos que intuirlo. Hoy sé que te rompías el lomo por nosotros, porque estuviésemos mejor, porque nada nos faltase. Aveces temo que en cierto grado Dany este repitiendo la historia, no porque no los bese y abrace, sino por la calidad de tiempo, es como vos medio un burro de carga, y se preocupa mucho por que nada les falte a los suyos y siento que esto le resta calidad de tiempo con los chicos; tiene cuatro ¿sabés? Dos más que cuando nos dejaste, y ¿sabés una cosa? Los dos últimos son también varones, Gonzalo y Martín ¡Sí, son Hermida! Mirá que nos hicieron sufrir, cuatro nenas antes de darnos el primer varón, Agustín, recuerdo lo feliz que estabas con él, creo que fue el nieto que más feliz te hizo, como te costo aceptarte abuelo.<br />Una de las cosas que he aprendido es que damos para arriba. Sé que fuiste mejor padre que lo que fueron con vos. Cuando pienso que tenías seis años cuando te dejaron los abuelos en Galicia al cuidado de la tía Rosa y se vinieron a la Argentina, y pienso que tenías quince cuando los volviste a ver, en realidad a la abuela, porque tu papá había muerto pocos meses antes de tu llegada a la Argentina; entiendo lo que decía Ortega: "Uno es uno y su circunstancia" y tu circunstancia no fue fácil, para nada fácil, pero pudiste campearla.<br />Quiero contarte algo, volví. Y al volver sentí que lo hacía por vos, por el abuelo Isidro, por el tío; setenta años después de la llegada del abuelo conocí Barros, O Carballino y la casa de O Casar. Estoy orgulloso de ser el primer hombre de los Hermida en volver después de tanto tiempo, las mujeres tuvieron mejor suerte.<br />No sabés lo cerca que me sentí de vos, no sabés lo que lloré, Todavía esta la lareira y el banco de la vieja cocina, donde contabas que pasaban las duras noches de invierno y asaban las patacas y castañas al rescoldo; conocí la higuera y el horreo y ¿sabés que tienen todavía? El carro, el viejo carro con el que acompañabas al tío Coi al mercado. También conocí la casa del tío Coi en Esgueva ¿y no sabés a quien vi? A tu amigo Marolo, o zapateiro, con el que jugabas de chico, le pregunté si era cierto que tenías tan buena puntería con las piedras, y ¿sabés qué? me mostró una cicatriz en la cabeza que vos le hiciste. También conocí a Aurora de Barros, que se casó con Andrés, tiene noventa y pico de años y se acordaba de todos, cuando Pura le dijo que era hijo do Maximino y le pregunté cómo eras de chico, me contestó: "metía medo", Viejo siempre fuiste quilombero.<br />Hoy me arrepiento de no haberte dicho estas cosas en su momento, en un tete a tete, tal vez si lo hubiese hecho nos hubiésemos abrazado y llorado juntos... Tal vez...<br />Quiero pedirte disculpas ¡Perdoname viejo! Por no haberlo hecho, por haber sido duro muchas veces con vos porque no habías sido como yo quería. Por haber esperado a ese último momento para decirte que te amaba tanto como te había necesitado.<br />Te extraño, extraño tu presencia, tu deambular por la casa, la seguridad que me daba saber que estabas ahí cuando te necesitábamos, extraño hasta tus metidas de pata.<br />La vieja esta bien, ya tiene setenta, "esta viejita" ¿te acordás? Pero sigue con pies de puta, no para en casa, hace artesanías, ahora todo lo pinta y/o lo cartapestea, estuvo haciendo teatro y vamos a aprender Gallego juntos, Aunque todos lo hacemos, ella es la que más te extraña.<br />Viejito, un beso, saludo a los abuelos, a los tíos, al Pelado, a José, a todos y no hagas quilombo ahí arriba. ¡Chau, cuidate! Te amo.<br />Siempre tuyo<br />ROBERTO.</div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-72927292530585400112008-04-27T20:51:00.000-07:002008-04-27T21:22:35.384-07:00Presentarme, Gallego<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih1K9afMo-2rmbx0W2KZst4tMDYfFHZLj_vz7dOOGA99JytStkg2v1XnR_FSm8S1Xmpn0R0Y0RMNIVJ6Zc532HQPhflriCEX4PWFDg9zOZxKC0M-mU-OQZSQ2q4U39088NzjBeh4yQAd0/s1600-h/Escudo+Galicia.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194139958339837570" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih1K9afMo-2rmbx0W2KZst4tMDYfFHZLj_vz7dOOGA99JytStkg2v1XnR_FSm8S1Xmpn0R0Y0RMNIVJ6Zc532HQPhflriCEX4PWFDg9zOZxKC0M-mU-OQZSQ2q4U39088NzjBeh4yQAd0/s200/Escudo+Galicia.jpg" border="0" /></a> <span style="font-size:85%;">Escudo Galicia</span><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Hola, Galegos, fillos e netos:<br />Vou presentarme a vós, sou fillo e neto de galegos, por as duas ramas a do pai e a da mai, meu pai morreu e minha mai vive, e juntos estamos indo a estudar galego na fundación Galiza América. Alá coñecí a fillos de galiza.Mellor vou escrever en castelán. Mi gallego es malo y con "sutaque brasileiro" es que estudié idioma portugués en el Centro de Estudios Brasileños. Mi familia, ambas ramas, vinieron a la Argentina en 1930, por la rama paterna mis abuelos solos, dejaron a sus tres hujos en España, estas cosas que hacian los emigrantes y que hoy nos resultan inexplicanles. Mi padre pudo reencontrarse con los suyos recién en 1939, al término de la guerra civil, y le permitieron salir de la península,con lo puesto, via portugal, y por reencuentro familiar. Viajó con su hermana de 13 años, él tenía 15.Su hermano mayor recién vino a la Argenina diez años después.Mi madre emigró con sus padres y su hermana mayor, llegó a la Argentina con solo tres meses de edad.Quiso la casualidad que las dos ramas de la familia terminaran viviendo en el mismo Barrio de Buenos Aires, Villa Devoto, donde se conocieron mis padres y se casaron en 1950; tuvieron tres hijos mi hermano Daniel(1953), yo (1955)y Alejandra(1958). La rama paterna es natural de Barros y de O Casar de Cangues,ambas en Irixo, Ourense y la rama materna de Rodeiro, Riobó, Pontevedra. La rama paterna de mi madre eran de Betanzos en Coruña. Como veran tengo raíces en tres de las cuatro provincias Gallegas.Fui el primer hombre de la familia en regresar en los últimos setenta años, viajé en octubre del 2000. Solo mi abuela paterna en 1953 y mi madre en 1979 y 1998 y la hermana de mi papá, habían podido viajar antes. Les cuento que soy escritor, poeta y cuentista, pero que vivo de otra cosa, como corresponde, trabajo como asesor de la Comisión de Discapacidad de la Cámara de Diputados de la Nación. También presido una Fundación, y soy algo asì como un profesor de historia y recorro el país, los fines de semana, dando cursos y seminarios de historia argentina. Soy soltero, no tengo hijos pero el diablo me dio siete hermosos sobrinos a los que amo con todo mi corazón. Estoy en una buena etapa de mi vida, soy todo lo feliz que puedo.Me hice colistero el martes anterior a semana santa, en semana santa me fui a Tucumán y regresé el lunes, me encontré con el ochenta por ciento de la capacidad de mi casilla colmada tenía 99 emails sin leer. Casi me muero la mayoría era de colisteros y debo confesarles que me arrepentí de inscribirme. Me pregunté ¿qué es esto? pensé en borrrarlos es más, tenía que hacerlo para dejar espacio para los emails que recibo por trabajo; pero al leerlos me fui metiendo en la metodología y me interesó. Y aqui me tienen presentandome a todos, gracias a Antonio Rey que me animó, estoy escribiendo ésto.<br />Bueno, baste ésto a mado de presentación y gracias por leerme.<br />Unha perta e um bico para vós.<br />ROBERTO CÉSAR HERMIDA</div></div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-25925503294916212222008-04-27T20:42:00.000-07:002008-04-27T20:59:57.295-07:00Mis Poemas en Gallego<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8JVlQ_px-byPwbI1feTLgxtsvxcyJsAy4isNzTNvoavWa5-f7JOvLMmlbSWO2-SPQ6pK4-7FzZLVmIz8hapSu_M6PgS4ZwwVuTxL-uk3ieRZI2rmkC0Py3HnSKEd-oMNpD2CxICOuEt0/s1600-h/MarGalicia.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194140911822577298" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8JVlQ_px-byPwbI1feTLgxtsvxcyJsAy4isNzTNvoavWa5-f7JOvLMmlbSWO2-SPQ6pK4-7FzZLVmIz8hapSu_M6PgS4ZwwVuTxL-uk3ieRZI2rmkC0Py3HnSKEd-oMNpD2CxICOuEt0/s200/MarGalicia.jpg" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"> Mar en Galicia</span><br /><div align="center"><strong></strong></div><br /><div align="center"><strong>ALÉN DO MAR</strong></div><br /><div align="center">*</div><br /><div align="center"></div><br /><div align="center"></div><br /><div align="center">Buenos Aires boa terra</div><br /><div align="center">Boa terra pode ser</div><br /><div align="center">Que leva a flor de Galicia</div><br /><div align="center">E non a deixa volver.</div><br /><div align="center"></div><br /><div align="center">***</div><br /><div align="center"></div><br /><div align="center"></div><br /><div align="center"><strong>CÁNTIGAS DO POBO</strong></div><br /><div align="center">*</div><br /><div align="center"></div><br /><div align="center">Teño saudades.</div><br /><div align="center">Teño saudades</div><br /><div align="center">Das saudades de meus pais,</div><br /><div align="center">Que ven de lonxe</div><br /><div align="center">Alén do mar.</div><br /><div align="center">Que ven do norte,</div><br /><div align="center">D'alá'riba,</div><br /><div align="center">Alén do ceo.</div><br /><div align="center">*</div><br /><div align="center"></div><br /><div align="center">Teño morriña</div><br /><div align="center">da terra de Breogán, </div><br /><div align="center">dos campos ourensáns,</div><br /><div align="center">da terra do Casar de Canges;</div><br /><div align="center">de Barros, Esgueva e Madarnás.</div><br /><div align="center">*</div><br /><div align="center"></div><br /><div align="center">Teño saudades do hórreo,</div><br /><div align="center">Da figueira,</div><br /><div align="center">Da lareira, </div><br /><div align="center">do carroTirado polos bois.</div><br /><div align="center">*</div><br /><div align="center"></div><br /><div align="center">Teño saudades</div><br /><div align="center">De voltar;</div><br /><div align="center">E vou voltar...</div><br /><div align="center">¡Non como eles!</div><br /><div align="center">Avo, tío, pai.</div><br /><div align="center">Vou voltar</div><br /><div align="center">¡Non vou morrer !</div><br /><div align="center">Non como eles.</div><br /><div align="center">Vou voltar,</div><br /><div align="center">alén do tempo,</div><br /><div align="center">alén do mar.</div><br /><div align="center">***</div></div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-2154072637843730872008-04-27T20:22:00.000-07:002008-04-27T20:39:46.036-07:00Testimonio Pétreo, de Roberto Hermida<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWAnnFaAVx4fduECZFwak6Snm8BTLTEdIUsCXJC4FqAkxyJ8J47dL3my4SrY3Pu7WscnHLlnUMJ_6Bb9PF9tYyMXRZS4GYffk7_4EgBLJIZ27_-zOjQb2rpjdQMIALyu9Hknx0rgedka4/s1600-h/VICU%C3%91AS.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194135710617181810" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWAnnFaAVx4fduECZFwak6Snm8BTLTEdIUsCXJC4FqAkxyJ8J47dL3my4SrY3Pu7WscnHLlnUMJ_6Bb9PF9tYyMXRZS4GYffk7_4EgBLJIZ27_-zOjQb2rpjdQMIALyu9Hknx0rgedka4/s200/VICU%C3%91AS.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify">No nos es dado elegir el lugar dónde nacer, pero sí podemos escoger el lugar dónde morir.</div><br /><div align="justify">Yo te elijo, El Mollar del Tucumán. Mi Taktik-llakta, mi lugar en el mundo, mi propio paraíso.</div><br /><div align="justify">Porque en tu regazo, al pie del Ñuñorco, me siento uno con la naturaleza y en paz con Dios y conmigo mismo.</div><br /><div align="justify">He andado tantos caminos, me han deslumbrado tantos paisajes... pero sólo tú, mi pequeño paraíso, me has arrobado el corazón.</div><br /><div align="justify">Quiero morir aquí, recostado en el Ñuñorco grande, no quiero tumba, ni lápida, Dios no lo permita. Pero sí quiero que mis cenizas al viento encuentren su propio lugar, el que ellas elijan o donde el cálido zonda las deposite. Quizá sea debajo de alguna piedra, o entre los queñuales, o al pie de algún menhir, o en el fondo de alguna canana. ¡Que ellas elijan por ellas mismas! Pero mucho mejor si se dispersan por todo el valle, como si pudiera abrazarte por última vez, Taktikllakta.</div><br /><div align="justify">Otros te han elegido antes que yo, hasta hubo civilizaciones que no pudiendo pasar desapercibidas dejaron su testimonio grabado en piedra y en señal de agradecimiento a la Pachamama y al padre Sol. Luego llegaron los que quisieron conquistarte sin perdonar a los que ya estaban; hasta tu lengua, la Kakán, se perdió en el tiempo inmemorial. Pero tu testimonio pétreo está aún aquí en todos y cada uno de los menhires y en el último de tu raza, al que le fue concedido el privilegio de permanecer como dormido eternamente.</div><br /><div align="justify">¡Indio dormido, guardián de tu raza, señor del valle, de los cerros y los cielos tafinistos! Te he mirado cada mañana agradeciéndote tanta belleza, tanta paz, y tanto buen vivir.</div><br /><div align="justify">Si alguien quiere conocerte, sólo basta que alce la vista y mire a la izquierda de la cima del Ñuñorco para descubrirte y saber que estás allí para demostrar la bravura de la indómita raza calchaquí.</div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Roberto Hermida, El Mollar, 6 de agosto de 2005. </div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify"><span style="font-size:85%;">Publicado en <em><strong>Albatros viajero</strong></em>, revista mexicana de cultura, octubre-diciembre 2005, Nº 40. Textos participantes en el Primer Congreso Nacional de Poesía, Mar del Plata, Argentina, 17-21 de agosto de 2005.</span></div><br /><div><span style="font-size:85%;"></span></div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7315830199619361516.post-51973036250835605532008-04-27T20:16:00.000-07:002008-04-27T20:22:09.352-07:00Te doy la Bienvenida<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEmxlgG5zFS9k-9hyphenhyphen-BhB5E2GvE1LPma1XjVRg-b1glKKA2eVDclF3HIn2VxI4FbsCSmvheijQP86Ds0ZEXDBdQ9eNfppl-JcvMM5iKe-z1TO6KTW-AuDZhxkkJyim8YuYtMwskowRllM/s1600-h/ElMollarFebrero.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194131016217927266" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEmxlgG5zFS9k-9hyphenhyphen-BhB5E2GvE1LPma1XjVRg-b1glKKA2eVDclF3HIn2VxI4FbsCSmvheijQP86Ds0ZEXDBdQ9eNfppl-JcvMM5iKe-z1TO6KTW-AuDZhxkkJyim8YuYtMwskowRllM/s200/ElMollarFebrero.JPG" border="0" /></a> Tomando mate con amigos</div><div align="justify"> </div><div align="justify">Este es mi Weblog, dedicado a la poesía, a la vida, a mi vida, a mis deseos y sueños. Entra con precaución, seamos cautos en las relaciones humanas.</div><div align="justify">Brindo por lo bueno. Salud!</div>Roberto HERMIDAhttp://www.blogger.com/profile/07126880910147560427noreply@blogger.com1